Weer helemaal thuis

Ja mensen, het einde van deze reis. Het zit er weer op en we zijn vandaag zondag 26 februari thuis gekomen. Het heeft weer eens wat voeten in de aarde gehad.
Maar eerst nog even de laatste dagen in Nixa Missouri. We hebben daar weer fijne dagen gehad samen met Mike en René, hebben nog het een en ander voor hun gedaan. Heerlijke dagen kwa weer de eerste week, de 2e week was het erg koud. Nog een paar avonden samen met René haar ouders doorgebracht.
De Ford en camper weer klaarmaken voor een langere periode stilstaan. Nog de belasting en de keuring voor de Ford geregeld. De keuring, gewoon naar een garage rijden en je wordt meteen geholpen voor het wereld bedrag van 12 dollar. Dan op naar het buro voor de plakkers die op het nummerbord en daar betalen we het wereldbedrag van 58 dollar voor 2 jaar.
Dan zaterdag 25 februari op naar het vliegveld. We vertrekken om 13.55 uur. Maar op het moment dat we aankomen worden we glazig aangekeken, met dit vliegtuig met een hond ??? Als jullie aankomen is die bevroren. Er is geen geconditioneerde ruimte in dit vliegtuig. Het blijkt dat de United airlines nieuwe vliegtuigen heeft aangeschaft voor binnenlandse vluchten de afgelopen maanden.
Nu heb ik vorige week gebeld met United Airlines en alles door genomen met de dame aan de andere kant van de lijn en die heeft alles gecontroleerd en doorgegeven dat alles goed geregeld is. Dus....... Er moet een oplossing komen. We zouden heel erg snel een handbagage tas voor Boomer kunnen halen en dan opstappen maar het probleem is dan dat we in Chicago niet voldoende tijd hebben om de gewone kennel van Boomer via de bagage weer opnieuw in te checken. Dus de dame achter de computer gaat aan het werk. We worden omgeboekt naar morgen en dan dus een vlucht eerder, die van 10.23 uur en dan hebben we 6 uur in Chicago om alles daar te regelen.
Dus helaas we vertrekken vandaag dus niet.
De volgende dag weer opweg, om 9 uur zijn we weer op het vliegveld en daar is alles geregeld, er ligt zelfs een briefje hoe alles geregeld is. Er blijkt zelfs dat de tickets van ons gewijzigd zijn van economie naar busines class. Wouw dat is niet gek toch?
Dus, op weg. Boomer in een te klein mandje mee het vliegtuig in richting Chicago. Dat gaat ondanks het voormaat redelijk goed. Met zijn koppie er boven uit komen we aan en moeten dan richting de bagage band waar de goede kennel tevoorschijn moet komen. Het is een klein half uur lopen voordat we bij die band zijn en op het moment dat we daar aankomen zien we de kennel verschijnen als prioritie bagage, zoals afgesproken in Springfield. Dan weer opweg. We moeten van de nationaal naar Internationaal hal zien te komen. Nu is dat op de heenweg met een treinverbinding maar nu ??? Een groot vraagteken. Maar na wat navragen zijn we op de goede weg. Geen trein maar een flinke wandeling. Hier worden we warm onthaald en snel geholpen. Maarja we zijn dan nu ook business class klanten. We mogen nog even mee lopen voor het nakijken van de kennel van Boomer die zelfs op drugs gecontroleerd wordt, lacheee. Maar dan moet Boomer erin en mee en dat vind hij niet erg leuk. Maar het gaat goed en hij vertrekt met een vriendelijk dame. Hè hè alles gered. Nog een paar uurtjes wachten op de verbinding naar Amsterdam.
We instaleren ons vlakbij de lobby voor vlucht UA 908 naar Amsterdam. We snaaien nog wat en voordat we het weten is het tijd. Inchecken, ja ja bij de business class, dus als eerste met de 1 ste class instappen. En wouw wat een luxe, brede stoelen, zeker wel 1 meter been ruimte en als je zit krijg je meteen een glas champagne in de hand gedrukt. De rest is ook super luxe, een 3 gangen diner geserveerd op gewoon aardenwerk servies, en zelfs een tafelkleedje en gewoon bestek.
Op het moment dat we kunnen vertrekken blijkt er dat het vliegtuig voor ons onderdelen van te hebben verloren en mag de startbaan niet meer gebruikt worden. Al met al en vertraging van 2,5 uur. Behh. Maar uiteindelijk vertrekken we rond 20.30 uur in plaats van 18.15 uur. Arme Boomer, de rit is nu nog langer voor hem.
Na het diner, mensen wat een luxe gaan de stoelen helemaal achterover en worden het bijna bedden. Dit is echt super. De volgende ochtend komen we met een flinke vertraging aan wat niet op het internet vermeld stond zodat Rob zo'n 2 uur heeft staan wachten. Dan op naar huis, eerst even bij Rob kijken en dan naar huis. De koffers uit de auto, een lekkere Hollandse kop koffie. De rest van de dag een netje rondhangen en klungelen. Een heerlijke douche en dan.... Ons waterbedje in, wat een genot.
Al met al dus weer eens een enerverende ervaring en reis. Maar we zijn weer in het kikkerlandje wat toch ook wel weer wat heeft.

Iedereen hartelijk dank voor het tijd nemen om de reisverslagen te lezen en de toch regelmatige reakties te sturen. Zodra er weer iets gepland gaat worden zal dit weer op jodibo te zien zijn.

Doei doei,
Diane