Thuis in nederland

Zondag 18 maart
we staan niet al te laat op maar we zijn beiden, ja hoe moet je het zeggen, een gevoel van behhhhhh. Zal wel aan de dag van gisteren liggen. Ik doe vast voorbereidingen voor het eten en we klungelen zo wat aan. Als Rene en Mike weer thuis zijn wordt er wat gekletst en een potje kaarten. De dag is zo voorbij.

Maandag 19 maart
het eerste wat we doen is de envelop met de nieuwe title opsturen en dan wat boodschapjes. Hier wat en daar wat, je krijgt er ergens wat van. Maarja je moet wat. Als we weer "thuis" zijn begin ik met de koffers, we hebben zo wat mee te nemen. De 2 standaard koffers zitten vol met spullen uit de camper, nu dan maar een extra koffer als overgewicht. Zal een leuke rekening worden op het vliegveld, een extra koffer en dan Boomer oeps. Mike en Rene zijn pas erg laat thuis dus hebben we alle tijd om aan te rommelen.

Dinsdag 20 maart
vandaag op weg voor telefoons. We willen graag beiden een I phone maar dan wel een simlock vrije. Rene heeft een adres en wij op weg. We hebben mazzel, hij heeft nog 2 simlock vrije telefoons, ze moeten alleen nog klaar gemaakt worden. Wij een kop koffie iets verderop en de man aan het werk. Na ongeveer 20 minuten zijn we terug en zijn de telefoons klaar. Helemaal happy vertrekken we.terug naar Nixa, nog even wat brood halen en hoesjes voor de phones. Maar als we ze willen opstarten blijkt dat mijn telefoon niet wil starten, wat we ook doen. Dan maar weer terug naar Springfield, naar het telefoon mannetje. Ook daar blijft de mijne kuren vertonen en hij besluit mij een inplaats van de 8 GB een 32 GB mee te geven voor dezelfde prijs. Daarnaast is deze wit, wat ik liever wilde hebben. Nu nogmaals naar huis en spelen met onze phones. Wouw leuk man.

Woensdag 21 maart
verder wat aanklungelen en verder met de koffers. Ruimte ....... dat is wat we nodig hebben en die is er niet. Dus dan maar eens de kelder in zoek ik de extra koffer die we kunnen lenen van Rene en Mike. Die is ook snel vol maar hier en daar nog gaatjes. Morgen daarmee maar weer verder. 's middags naar Global expedition vehicles, ze maken een zogenaamde lifting roof, een camper waar het dak omhoog gaat zodat er een 2e verdieping ontstaat. En deze unit wordt vanmiddag op elkaar gezet. Rene wil graag vanuit alle hoeken foto's genomen worden en wij nemen dus 2 kanten voor onze rekening. Het is een hele klus maar het lukt allemaal. Maar eerst even langs de dierenarts, boomer moet zijn gebruikelijke gezondheids verklaring hebben voor de terug vlucht aanstaande vrijdag. Daar even schrikken, volgens de dierenarts moet er een speciale verklaring komen van de state dierenarts en moeten die papieren op en neer naar hem. Dat zal ongeveer 7 dagen in beslag nemen. Die tijd is er niet dus wat te doen. Ze vullen al die papieren in en zetten zelf de handtekening. Zien wel wat het wordt. Maar als Rene dit allemaal hoort besluit die aan het bellen te gaan en de papieren met Fedex heen en weer te sturen. Een heel gedoe. Maar al met al zijn we de hele middag weer kwijt. Aansluitend krijgen we ons verjaardags diner, spareribs, jammie jammie echt heerlijk. Een gezellige avond alles bij elkaar.

Donderdag 22 maart
de laatste was, en die hier en daar nog in de gaatjes stoppen. Nog een keer de koffers wegen, de grootste is een pound ( een klein pondje ) te zwaar, duimen maar dat het geaccepteerd wordt. De ander zijn net aan het gewicht. 's Middags weer naar de zaak, nu wordt de lifting roof unit op het chassis geplaatst. Weer nemen we onze plekken in en schieten een heleboel foto's. Aansluitend via de pizza boer naar Rene haar ouders, die willen graag nog een keertje met zijn allen een potje dobbelen, een erg leuk spel wat we daar geleerd hebben. Als we daar aankomen blijkt dat er een stroomstoring is en er wordt gegeten met kaars en olielampen licht. Gezellig. Door de stroomstoring is er ook geen stromend water en als de heren moeten plassen worden ze geacht naar buiten te gaan en ergens in het bos een boom te gebruiken. Maar op de manier waarop dat uitgelegd wordt is gieren en lachen want er zit een spraakverwarring in met ons. Niet al te laat gaan we richting huis en kletsen we nog even.

Vrijdag 23 maart
de dag van vertrek maar we hebben nog de hele ochtend. Ik maak onze slaap en badkamer schoon en Johan laadt de auto in met alle bagage. Nog even een kop koffie en dan op naar Nixa, naar de zaak. We hebben afgesproken een late
lunch en aansluitend brengt Rene ons naar het vliegveld.
We nemen na de lunch afscheid van Mike en rijden naar het vliegveld in Springfield. Daar laden we uit en gaan richting de Delta bali. Hier duurt het natuurlijk even, boomer regelen, de nodige formulieren invullen, hem nog een keertje laten plassen en dan zijn hokje in. We zien hem als alles goed gaat op schiphol weer. Dan de koffers, het pondje wordt door de vingers gezien en we betalen de extra koffer. Nog even kletsen en dan neemt Rene afscheid en wij slenteren richting de controles. Handbagage laten scannen, schoenen uit riemen af zakken leeg, en ga zo maar door. Maar het is lekker rustig en we hebben eigenlijk lol met de controleurs. Dan wachten op vertrek. We krijgen dan een sms dat de vlucht 30 minuten vertraagd is. We halen maar wat te drinken en instaleren ons bij de vertrek bali. Dan op weg naar Memphis, hier gaat het allemaal gesmeert en we hebben alle tijd. Als we zitten op ons plekje, we hebben economy comfort bij geboekt, heerlijk veel beenruimte. Dan is het wachten op vertrek. Maar al met al duurt dat ruim een uur. We hebben weer pech, lek in een brandstofleiding oeps. En dat moet dus eerst gerepareerd worden. Maar alleen het idee, jakkie. Rond 22.15 vertrekken we eindelijk in plaats van 21 uur. Dan op weg, iets drinken dan nog een hapje eten, de gebruikelijke chicken or pasta. Maar in ieder geval iets in de buik. De verder reis gaat vlot en we halen veel tijd in. Met een klein half uur vertraging landen we op Schiphol en Rob wordt gebeld, die is er intussen ook al en de koffers en Boomer zijn binnen 10 minuten bij elkaar. Het is even pakken in de auto maar al met al rijden we zo rond 15.30 uur Rijsen in en is ons huisje in zicht.
De papieren voor Boomer die nodig waren volgens de dierenarts in de USA waren niet nodig dus een heel geheisa voor niets. Maarja beter zo dan omgekeerd.

Zo mensen, we zijn er weer, wanneer en hoe en wat we gaan doen in de toekomst weten we op dit moment nog niet. Maar als we weer op pad gaan zullen we deze website verder in gebruik houden.

Weer hartelijk dank iedereen die de tijd heeft genomen om de reisverslagen te lezen en tot ..... een vervolg.